Κορίτσια για αναρρίχηση

Tα μάθατε; Έχει Μουντιάλ απόψε. Με ελληνική συμμετοχή. Και αύριο και την Τρίτη. Μουντιάλ του εθνικού μας αθλήματος, του ενός από τα δύο τέλος πάντων. Μουντομπάσκετ.

Γυναικών.

Σταθείτε, μη φεύγετε, είναι ωραία στην Τενερίφε, κάτω από το ηφαίστειο. Τα κορίτσια παίζουν όμορφο και σωστό μπάσκετ.

Υστερούν λίγο σε μπόι, αλλά αυτό το γνωρίζατε ήδη, από τις βόλτες σας στα μπαρ.

Έχουν άφθονο ταλέντο, αλλά και αυτό το γνωρίζατε ήδη. Οι γυναίκες, κατά κανόνα, είναι ικανότερες από τους άνδρες, σε ο,τιδήποτε καταπιάνονται.

Αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία. Αρκεί να τους το επιτρέψει το κυρίαρχο αρσενικό.

Εδώ, στις παρυφές της ασυμβίβαστης με νεωτερισμούς και πολιτικές ορθότητες ανατολής, η θέση της γυναίκας είναι κάπου ανάμεσα στην κουζίνα και στο κρεβάτι. Ει δυνατόν, και στα δύο ταυτόχρονα.

Σιγά, τώρα, που θα κάνουν οι κοπέλες αθλητισμό. Σιγά, που θα τους επιτραπεί να ξεμυτίσουν από τα έγκατα του σπιτιού.

Σιγά, που θα αναλάβουν κυρίαρχες θέσεις σε εταιρίες, κόμματα, δήμους, οργανισμούς, ομοσπονδίες, ομάδες.

Μία στους τόσους, και αυτό λόγω ποσόστωσης. Όπου δεν πίπτει ποσόστωσις, πίπτει ανδρική ράβδος.

Συχνά, και κυριολεκτικά. Μη τα ξαναλέμε, εδώ είναι ανατολή, δεν είναι παίξε γέλασε. Και Μπαλκάνια, εξάλλου. Το βασίλειο της τεστοστερόνης.

Ακόμα και στις λίγες περιπτώσεις που μία γυναίκα αναδεικνύεται σε θέση εξουσίας, κάποια Ντόρα ή κάποια Φώφη, σκαρφαλώνει πάνω σε τζάκι για να αναρριχηθεί.

Ανδρικό τζάκι. Σκασμένο στα ανδρογόνα.

Η «μάνα» Εβίνα Μάλτση και οι συνοδοιπόροι της, ένδεκα θηλυκοί και ένας αρσενικός στην κομβική θέση του πρώτου προπονητή εννοείται, θα εκπροσωπήσουν το ελληνικό μπάσκετ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που αρχίζει απόψε στην Τενερίφε.

Οι αγώνες θα μεταδοθούν από την ΕΡΤ, με αγοράκι φυσικά στο μικρόφωνο. Ο συνοδός της αποστολής είναι, και αυτός, άνδρας.

Και ποια να ήταν, εδώ που τα λέμε; Μήπως υπάρχει γυναίκα στο διοικητικό συμβούλιο της Ομοσπονδίας και δεν το ξέρω; Ούτε υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ.

Στα πρόσφατα χρονικά των αρχαιρεσιών, εντοπίστηκε μόνο μία γυναικεία υποψηφιότητα, και αυτό πριν από 14 χρόνια.

Η κυρία Ντάκουρη, αδελφή του ανεπιθύμητου από τον κονγκλάβιο των «σοφών» παλαίμαχου μπασκετμπολίστα, κατέβηκε στις εκλογές για να αντιπολιτευτεί και έλαβε ακριβώς 12 ψήφους.

Και άντρας  να ήταν, βέβαια, τις ίδιες θα έπαιρνε. Όπως και ο αδελφός της.

Η Μάλτση είναι 40 Μαϊων. Δεν έχει σημασία. Παίζει ακόμη καλό μπάσκετ και παραμένει ηγετική μορφή της ομάδας.

Πρόσφατα ξεπέρασε τους 3000 πόντους με την Εθνική Γυναικών. Στο προηγούμενο ελληνικό Μουντομπάσκετ, το 2010 στην Τσεχία, αναδείχθηκε 3η σκόρερ.

Τις περισσότερες από τις συμπαίκτριές της ίσως να τις θυμάστε από πέρυσι, όταν η πρόκριση της Εθνικής στην τετράδα του Ευρωμπάσκετ μας έκανε να ανακαλύψουμε το μπάσκετ γυναικών και να ανασύρουμε από το συρτάρι τον γενικής χρήσεως και εκπάγλου γελοιότητος τίτλο: «Κορίτσια για φίλημα».

Εάν κρίνω από τις φωτογραφίες που αναρτήθηκαν τον τελευταίο μήνα στο Instagram, το κλίμα στην Εθνική είναι καταπληκτικό και οι κοπέλες πήγαν στην Τενερίφε για να διασκεδάσουν την εμπειρία.

Αυτά τα δυσεύρετα στοιχεία αποδεικνύονται ενίοτε καθοριστικά, για την πορεία μίας ομάδας 30-40 ημερών.

Ο ελληνικός Όμιλος είναι δύσκολος, αφού περιλαμβάνει δύο διεκδικήτριες μεταλλίου (τον σπουδαίο Καναδά και την ευρωπαϊκή δύναμη Γαλλία), αλλά και την επικίνδυνη Νότια Κορέα.

Ομάδες από τρεις ηπείρους, τέσσερις αν συμπεριλάβουμε τις Γαλλίδες από τις αφρικανικές αποικίες και την Καραϊβική.

Και με διπλή ελληνική παρουσία στους πάγκους, αφού οι πρωταθλήτριες Αμερικής Καναδέζες έχουν Ελληνίδα προπονήτρια, την εξαίρετη Λίσα Θωμαϊδη από το Μεσοχώρι Φλώρινας!

Ωραία δεν είναι τα Μουντιάλ; Ομολογώ ότι τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα μου προξενούν μια κάποια δυσανεξία, ιδίως στο ποδόσφαιρο. Θέλω να βλέπω εξωτικά χρώματα και αρώματα, στο γήπεδο και στην εξέδρα.

Τέτοια είχε στις τάξεις της και η ελληνική ομάδα, με τις μικρές Σύνθια Εζέτζα και Έλενα Τσινέκε, αλλά οι δύο μαύρες αθλήτριες με τις αφρικανικές ρίζες κόπηκαν από την τελική 12άδα.

Η σειρά τους θα έρθει στο κοντινό μέλλον. Το μπάσκετ μας μπορεί να έχει τα κουσούρια του, αλλά τουλάχιστον ξέρει να ενσωματώνει τα μεταναστόπουλα στο εγχώριο στερέωμα.

Την τελική επιλογή του Κώστα Κεραμιδά αποτελούν οι Μάλτση, Καλτσίδου, Σωτηρίου, Κοσμά, Λύμουρα, Νικολοπούλου, Σπανού, Χριστινάκη, Σταμάτη, Σπυριδοπούλου, Παυλοπούλου και η ξενιτεμένη στις ΗΠΑ κόρη του Παναγιώτη Φασούλα, Μαριέλλα.

Εύχομαι καλή επιτυχία και, επειδή το χούι πεθαίνει τελευταίο, τρέχω να αναζητήσω πτήσεις για την Τενερίφε. Στα Κανάρια Νησιά έχει πάντοτε άνοιξη.

gazzetta.gr