Η μέρα που ο Γκάλης πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας!

Σαν σήμερα πριν από έναν χρόνο ο Νίκος Γκάλης πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας, έγινε ο πρώτος Έλληνας παίκτης που κατάφερε κάτι τόσο μοναδικό και έγραψε ανεπανάληπτη και χρυσή ιστορία.

O ένας, ο μοναδικός, ο τεράστιος Νίκος Γκάλης πριν από έναν χρόνο ακριβώς σφράγισε μια μυθική καριέρα με την πιο μυθική στιγμή της ζωής του.

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 2017 εισήχθη στο Naismith Basketball Hall of Fame, έγινε ο πρώτος Έλληνας που καταφέρνει κάτι τέτοιο και όπως είναι φυσικό αποθεώθηκε από ολόκληρο τον μπασκετικό πλανήτη.

Ακόμα μια φορά το καμάρι του ελληνικού μπάσκετ και ο μεγαλύτερος παίκτης που πέρασε ποτέ από την ιστορία μας κατάφερε και έφερε δάκρυα στα μάτια όλων των Ελλήνων φιλάθλων.

Εκείνα τα δάκρυα χαράς και υπερηφάνειας που χάρισε ο Νίκος Γκάλης σε έναν ολόκληρο λαό, αλλάζοντας την ιστορία της γαλανόλευκης πορείας του ελληνικού μπάσκετ.

Τα λόγια το βράδυ εκείνο που έβαλε το λευκό του σακάκι και στάθηκε στο πόντιουμ του Hall of Fame, λίγο μετά την παρουσίαση του από τον Μπομπ Μαάκαντου, ακούγονται λες και είναι βγαλμένα από τα βαθιά ευχαριστώ του απλού οπαδού.

«Θα ήθελα να πω ότι αποτελεί μεγάλη μου τιμή να γίνομαι μέλος του Hall of Fame. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα κι εδώ δίπλα μου είναι ο Μπομπ ΜακΑντού ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Μας συνδέουν σπουδαίες μονομαχίες με τον Μπομπ.

Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ακολούθησαν εδώ, είναι σαν αδέρφια για μένα. Παλιοί συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ. Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ.

Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου.

Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα. 

Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε ένας κύριος. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο.

Με φώναξε «Νίκο, Νίκο», έτσι με φωνάζουν. Μου είπε «θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο».

Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος του ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Άρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα».

Όλα ήταν έτσι όπως έπρεπε για τον έναν και μοναδικό Νίκο Γκάλη. Από την… ελληνικότατη αποθέωση λίγο πριν μπει στο Symphony Hall, μέχρι την υποδοχή στο αεροδρόμιο κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα.

Τα δακρυσμένα μάτια του «Γκάνγκστερ» και τα βίντεο που ξύπνησαν συναισθήματα και στιγμές από την ΤΕΡΑΣΤΙΑ καριέρα του Γκάλη λένε πιο πολλά από όσα λόγια ακούστηκαν σε αυτή την μοναδική τελετή.

Το «Mohegan Sun» μία μέρα μετά την είσοδο του Νίκου Γκάλη στο Hall of Fame, φιλοξένησε την απονομή των δαχτυλιδιών σε όσους μπήκαν στο Μουσείο. Τα όσα έγιναν εκεί για ακόμα μια φορά αναδεικνύουν το μεγαλείο του Νικ.

Ο παρουσιαστής της εκδήλωσης είχε κάποιες ατάκες για κάθε έναν πριν τον παρουσιάσει και στην σειρά του Νίκου Γκάλη ανέφερε τα λόγια των Τόνι Κούκοτς και Βλάντε Ντίβατς.

Όταν όμως ήρθε η σειρά για τον επόμενο Hall of Famer υπήρξε διακοπή και αλλαγή του πρωτοκόλλου με αφορμή τον Έλληνα.

Ο σπουδαίος Ντέιβ Κάουενς (δύο φορές πρωταθλητής με τους Σέλτικς) ήταν καλεσμένος στην εκδήλωση, σηκώθηκε όρθιος, πήρε τον λόγο χωρίς να τον ζητήσει και καθήλωσε άπαντες το επόμενο λεπτό.

«Μισό λεπτό την προσοχή σας παρακαλώ. Πολλοί από σας δεν καταλαβαίνετε…

Αυτός ο άνθρωπος που βλέπετε υπήρξε μία καλαθομηχανή και αυτό σας το λέει κάποιος που σκόραρε αρκετά. Αυτός ο άνθρωπος σκόραρε 30 πόντους σε κάθε ματς κατά τη διάρκεια όλης της καριέρας του. Ήταν απίστευτος. Η επιρροή του ήταν εξωπραγματική. Δεν είχα δει ποτέ κάτι παρόμοιο στη ζωή μου. Έπρεπε να είχε εισαχθεί στο Hall of Fame πολύ νωρίτερα».

Όταν τελείωσε όλη η αίθουσα σείστηκε από τα χειροκροτήματα και ο Νίκος Γκάλης παρακολουθούσε περήφανος όσα λέγονταν για εκείνον. Για την ιστορία ο Ντέιβ Κάουενς υπήρξε στο Νο4 των ντραφτ επιλογή των Σέλτικς, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με αυτούς.

Η επιστροφή του από την Αμερική ήταν το ίδιο συγκινητική με την όλη διαδικασία. Στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» είχαν κινητοποιηθεί οι πάντες. Οι υπεύθυνοι ασφαλείας ήταν εκεί, βλέποντας αρκετούς φίλους του Άρη να περιμένουν τον Γκάλη στην αίθουσα αφίξεων.

Όταν εμφανίστηκε ο Νίκος Γκάλης επικράτησε το αδιαχώρητο. Ο ίδιος αναρωτήθηκε… «ποιον κερδίσαμε ρε παιδιά;» και ο κόσμος έδειξε για μια ακόμα φορά ότι οι μύθοι οφείλουν να τιμώνται όπως τους αρμόζει.

Ντυμένος στα μαύρα και λίγο κουρασμένος, ο Γκάλης είχε ενημερωθεί ότι τον περίμενε κόσμος, αλλά αυτό που είδε… δεν πίστευε στα μάτια του.Τα δάκρυα στα μάτια του ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι η αγάπη του κόσμου πάντα ξεπερνά οποιαδήποτε διάκριση.

Με αυτήν πορεύθηκε ο Γκάλης σε όλη του την καριέρα και με αυτή θα πορευθεί.

«Λες και έχουμε γυρίσει από κάποια μεγάλη νίκη. Με συγκινεί όλο αυτό. Ήταν παιδικό όνειρο και έγινε πραγματικότητα. Το Hall Of Fame είναι κάτι ασύλληπτο. Ήταν και ακόμα καλύτερα από ότι φανταζόμουν. Απίστευτο τριήμερο. Χαρήκαμε πάρα πολύ και εγώ και η οικογένειά μου.

Γνωρίσαμε κόσμο, ήταν και μέλη από την ομάδα μου στο Σίτον Χολ. Δεν θα τις ξεχάσω ποτέ αυτές τις στιγμές. Είναι πολύ μεγάλη γιορτή στην Αμερική. Είναι η κορυφή για έναν μπασκετμπολίστα να τελειώσει έτσι την καριέρα του», τόνισε ο «Γκάνγκστερ».

​

Ένα αυτοκίνητο τον περίμενε έξω από την αίθουσα αφίξεων και ενώ ο οδηγός του έκανε νόημα να επιβιβαστεί σε αυτό ο Νίκος Γκάλης δεν ήταν έτοιμος. Περνούσε ωραία, είδε τα χαμογελαστά πρόσωπα των μικρών παιδιών και ρώτησε «τώρα που είμαι εδώ, θέλετε να φωτογραφήσετε το δαχτυλίδι;».

Ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ βρέθηκε στην θέση που του άρμοζε και άξιζε όσο κανένας. Για ακόμα μια φορά, ακόμα και τριάντα χρόνια μετά κατάφερε να μας κάνει όλους υπερήφανους και τα λόγια για ακόμα μια φορά χάνουν την αξία τους.

Ο Γκάλης και αυτά που προσέφερε δεν χωρούν σε ένα γήπεδο ή σε ένα βίντεο. Έκανε πολλά παραπάνω, μπήκε και όρισε τα συναισθήματα μας, έκανε έναν λαό να λατρέψει ένα άθλημα όσο κανένα και γι’ αυτό θα τον εξυμνούμε πάντα.

Η 8η ημέρα του Σεπτέμβρη του 2017 είναι ακόμα ένα παράσημο και ακόμα μια ημέρα που ένας ολόκληρος λαός αισθάνεται περήφανος για το πιο ξεχωριστό… παιδί του.

Πηγή: gazzetta.gr