Στην καριέρα του αντιμετώπισε σπουδαία ονόματα, είδε τον Κόμπι Μπράιαντ, τον Λεμπρόν Τζέιμς και δεκάδες ακόμα αστέρες να υποκλίνονται στο μείγμα ταλέντου και ψυχής, αλλά τον χρόνο δεν κατάφερε να τον κερδίσει κανείς.
Ίσως αυτό είναι που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στα κατορθώματα του αγαπημένου Μανού, ο οποίος πρόλαβε στην καριέρα του να ζήσει τα πάντα. Ατομικές διακρίσεις, 4 πρωταθλήματα στο ΝΒΑ, 1 Ευρωλίγκα, στιγμές δόξας με την Εθνική αλλά και κάποια στενάχωρα βράδια όπως το Final 4 της Μπολόνια στο μακρινό πλέον 2002.
Η Κίντερ Μπολόνια ξεκίνησε την αγωνιστική περίοδο 2001-2002 ως πρωταθλήτρια Ευρώπης αφού λίγους μήνες πριν είχε φτάσει στην κορυφή επικρατώντας της Ταού Κεράμικα με 3-2 νίκες. MVP ποιος άλλος; Ο Τζινόμπιλι πήρε μέρος σε 22 συνολικά αγώνες εκείνη τη σεζόν σημειώνοντας κατά μέσο όρο 15.2 πόντους, 4.1 ριμπάουντ και 2 ασίστ!
Μεγάλος στόχος των Ιταλών ήταν τώρα το Back2back αφού ως οικοδεσπότες είχαν μπροστά τους μία μοναδική ευκαιρία να γράψουν ιστορία. Με τον Μανού να συνεχίζει τα “όργια” και τους Ριγκοντό, Άντερσεν, Γκρίφιθ, Σμόντις, Γιάριτς και Μπετσίροβιτς να συνεισφέρουν τα μέγιστα, η Κίντερ έφτασε με ευκολία στο Final 4 και απείχε πλέον μόλις δύο βήματα από τον Ευρωπαϊκό τίτλο.
O “εμφύλιος” του ημιτελικού κόντρα στην Μπενετόν εξελίχθηκε σε μεγάλο ντέρμπι (63-63 στο 30′) αλλά το 12-0 σερί της τελευταίας περιόδου δια χειρός Ντέιβιντ Άντερσεν έδωσε ξεκάθαρο προβάδισμα στους γηπεδούχους (75-63) που δεν κοίταξαν ξανά πίσω τους.
Ο Τζινόμπιλι ολοκλήρωσε τον αγώνα με 14 πόντους (5/7 δίποντα, 1/6 τρίποντα, 1/1 βολή) σε περίπου 20 λεπτά συμμετοχής, κρατώντας επί της ουσίας δυνάμεις για τον μεγάλο τελικό.
Τζινόμπιλι VS Μποντίρογκα και… “πράσινη” κούπα
Ο μεγάλος τελικός είχε για ξεκάθαρο φαβορί την Κίντερ που έπαιζε μπροστά στο κοινό της, ήταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης και διέθετε ένα πολύ ισχυρό ρόστερ. Άλλωστε, ο Παναθηναϊκός είχε ταξιδέψει εξ αρχής στην Μπολόνια ως ένα από τα αουσάιντερ της τελικής φάσης με στόχο να κάνει την υπέρβαση. Και την έκανε!
Οι “πράσινοι”, υπό τις οδηγίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχαν πλάνο, υπομονή και τα ψυχικά αποθέματα να αντιδράσουν όσες φορές οι Ιταλοί προσπάθησαν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους. Είχαν επίσης τη βοήθεια αρκετών οπαδών τους που με το τραγούδι τους έδωσαν το… κάτι παραπάνω στα δύσκολα.
Εντός παρκέ ο Τζινόμπιλι ήταν… σεληνιασμένος αφού με 27 πόντους (3/5 δίποντα, 3/5 τρίποντα, 12/13 βολές) 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 3 κλεψίματα προσπάθησε να γράψει τον ιδανικό επίλογο λίγους μήνες πριν δοκιμάσει τις δυνάμεις του κόντρα στους καλύτερους του ΝΒΑ.
Ήταν ωστόσο ένα από τα ελάχιστα βράδια που ο Αργεντινός θα έφευγε από τα Ευρωπαϊκά παρκέ απογοητευμένος. Φρόντισαν για αυτό ο Ντέγιαν Μποντίρογκα (21π, 7ρ, 4ασ) και ο Ιμπραΐμ Κουτλουάι (22π, 5ρ), οι οποίοι “μίλησαν” στα δύσκολα με αποτέλεσμα η κόρνα της λήξης να τους βρει αγκαλιασμένους ως πρωταθλητές Ευρώπης.
Αν όπως λένε “η αξία του ηττεμένου δίνει δόξα στο νικητή”, τότε ο Παναθηναϊκός το βράδυ της 5ης Μαΐου του 2002 “ψήλωσε” απότομα! Απέναντι του είχε τον Μανού Τζινόμπιλι. Τον άνθρωπο που διεκδικεί θέση στο top 5 των μη Αμερικανών όλων των εποχών, τον παίκτη που έγινε μπασκετικό σύμβολο για ολόκληρη την Αργεντινή και τον… αρτίστα που ομόρφαινε τα βράδια μας. Και τον νίκησε…
Όπως είπε και ο Λεμπρόν: “Το ίδιο το άθλημα του μπάσκετ είναι αυτό που πρέπει να σε ευχαριστήσει Μανού…”
Πηγή: eurohoops.net
Facebook
Twitter
Instagram
YouTube
RSS