Aλήθεια πώς αισθάνθηκαν στην Ελληνική Ομοσπονδία βλέποντας το τρίο των τσαρλατάνων να μας σφάζει; Πώς αισθάνθηκαν που ένας αστείος Πολωνός μας πέρασε “σουβλάκι” με ΗΠΑ και Τσεχία;
Πώς αισθάνθηκαν που ένας Σέρβος χωροφύλακας παρίστανε τον δερβέναγα και ένας Λετονός αντί να πουλάει φιστίκια στη Ρίγα, παριστάνει τον ρέφερι; Ελάτε, ας πάρω μια απάντηση; Η Ελληνική Ομοσπονδία και οι άλλες μαζί, δεν έχουν συμφωνήσει και προκαλέσει τη διχοτόμηση; Που είναι οι διαιτητές της EuroLeague;
Α ξέχασα, η κακιά EuroLeague. Η αναθεματισμένη EuroLeague, που έχει διαλύσει το μπάσκετ. Το μπάσκετ με τα παράθυρα, με τα παντζούρια και με τις… αποθήκες. Μόνο οι Έλληνες διαιτητές θα μπορούσαν να έχουν ινδάλματα αυτούς τους τρεις τσαρλατάνους που μας σφύριξαν στο ματς με την Τσεχία.
Α και δε γράφω φορώντας τσαρούχια. Δεν με ενδιαφέρει να περνάνε ομάδες που δεν αξίζουν. Αλλά η Εθνική μας, άξιζε να περάσει. Το πολέμησε μέχρις εσχάτων. Το πάλεψε για μια χώρα, που μόνιμα φταίνε ο Σκουρτόπουλος και οι παίκτες. Λες και αυτοί, επιλέγουν τι να κάνουν και πώς να ζήσουν. Λες και αυτοί επιλέγουν να πάνε στο “Ακρόπολις” για να μαζευτούν οι γκομενίτσες και τα παιδάκια και να γράφουν διάφοροι ότι θα πάρουμε σίγουρα μετάλλιο.
Όχι! Το Μουντιάλ θα πάρουμε, την Super League και μετά θα πάμε να πάρουμε και το Κόπα Λιμπερταδόρες. Κάθε φορά τα ίδια. Κάθε φορά, η ομάδα ξεκινάει με όνειρα. Με στόχους. Με κέφι. Και φέτος με εξαιρετικό κλίμα.
Δεν έχω προσωπικά παράπονο από κανέναν διεθνή. Παράτησαν σπίτια, καλοκαίρια. Ο Αθηναίου έπαθε χιαστό. Ο Μάντζαρης έκανε τον… Βέγγο. Ο Κόνιαρης έφυγε από την Αθήνα, για να πάει σε ένα κωλοχώρι στην Κίνα και μετά να βρεθεί στο… Μέτσοβο!!! Ο Σκουρτόπουλος πήγε την ομάδα στα παράθυρα. Κανείς προπονητής της EuroLeague δε δεχόταν να είναι εδώ. Και τα λεφτά δεν υπάρχουν.
Ο Θανάσης το πάλεψε με αξιοπρέπεια. Το πως σχηματίζονται τα προπονητικά τιμ, το αν οι παίκτες είναι ανώτεροι των ανθρώπων που τους μιλάνε και ποιοι αντιπροσωπεύουν από διάφορα πόστα την εθνική της χώρας, είναι θέμα του Βασιλακόπουλου. Ούτε δικό μου, ούτε δικό σας.
Η Εθνική μας ομάδα μπάσκετ, είναι ένα σύνολο που πρέπει να το σέβονται όλοι. Και όσοι φοράνε το εθνόσημο, αλλά και όσοι στέκονται δίπλα σε αυτό. Οι κριτές απ’ έξω, μπορούν να κελαηδάνε. Υπάρχουν αυτοί που μιλάνε αγνά και καλοπροαίρετα. Υπάρχουν και αυτοί που τα λένε γιατί εξυπηρετούν σκοπούς. Και αυτοί αστείες περιπτώσεις.
Όπως σας τα έγραψα στην αρχή, έχουν τα πράγματα. Το μπάσκετ ζει εποχές “κωμωδίας”. Η FIBA κάνει το δικό της. Η EuroLeague το δικό της. Δε θα καθίσω εγώ να κρίνω και να δικάσω. Εγώ είμαι υποχρεωμένος να λέω αυτό που βλέπω. Οι καλοί ρέφερι λοιπόν δε σφυρίζουν εθνικές ομάδες.
Την FIBA την έτσουξε όταν δεν παίζουν οι παίκτες της EuroLeague έτσι δεν είναι; Γιατί δεν την τσούζει και με τους διαιτητές; Και από κοντά οι ομοσπονδίες. Αλλά τι να συζητάμε;
Έλα, σας κούρασα και δε το θέλω. Σημασία έχει ότι αποτύχαμε. Αυτό είναι η ουσία και η πραγματικότητα. Περάσαμε με μια ήττα από την Βραζιλία στους “16”. Και μπήκαμε στην διαδικασία να χρειαζόμαστε +12 με τους Τσέχους. Το φτάσαμε τρεις φορές, αλλά δεν αντέξαμε. Αποτυχία.
Πάλι πιο νωρίς η επιστροφή για μια ομάδα που θα συνεχίσετε να την αγαπάτε γιατί ξέρετε ότι παλεύει. Αποκλειστήκαμε σε ισοβαθμία, το καινούργιο σύστημα δε μας ευνόησε. Και εξυπηρέτησε τον Σατοράνσκι και την παρέα του.
Το χειρότερο που κάναμε στο πρώτο μέρος, ήταν ότι χάσαμε μια διαφορά (έστω μικρή) που θα μπορούσαμε για πλάκα να έχουμε. Γιατί έγινε αυτό; Θεωρώ ότι στο 17-26 (υπέρ μας) κάπου μας έπιασε η πρεμούρα να καβατζώσουμε τους πόντους. Επίσης, χάσαμε κάποια εύκολα καλάθια. Και όχι, δε θα σταθώ στα σουτ τόσο, όσο στα λέι απ.
Την ίδια στιγμή ο Γκλίσιτς, ο Σέρβος ρέφερι, είδε τρίτο φάουλ του Αντετοκούνμπο. Κι όμως, είχαμε μπει με προσήλωση, με πείσμα, με αποφασιστικότητα στο ματσάκι. Κάθε μπάλα την κυνηγούσαμε. Κάθε προσπάθεια παλεύαμε να την αξιοποιήσουμε. Όμως και αυτοί παίκτες είναι, ομάδα είναι, προσπάθησαν με ηρεμία και τσούκου – τσούκου, όχι απλά μάζεψαν την διαφορά, αλλά κέρδιζαν και με έναν πόντο.
Ο Σκουρτόπουλος άνοιξε το ροτέισον, περίμενε σταθερότητα από όλους, άλλαξε την αντιμετώπιση των καταστάσεων στους κοντούς, πήγε πιο πολύ με τα γκαρντ, ενώ την ίδια ώρα ο Μπουρούσης είχε “τελειώσει” τον Μπάλβιν.
Είχαμε κάνει καλή προσπάθεια και χάναμε. Η καρδιά και το πείσμα δεν έλειψαν στην συνέχεια. Και αυτά σε συνδυασμό με κοντά σχήμα, με την παρουσία του Θανάση Αντετοκούνμπο και τον συγκλονιστικό Καλάθη, μας έφεραν τρεις φορές με σκορ πρόκρισης. Δεν αρκούσε. Κρίμα.
Η Εθνική θα περάσει λογικά σε άλλη φάση. Ίσως κάποιοι να σταματήσουν, τώρα υπάρχει προ-ολυμπιακό τουρνουά μπροστά μας, αλλά αν θέλετε τη γνώμη μου, αυτό που προέχει είναι να βρεθούν νέες συνιστάμενές, να μπουν καινούργιοι νόμοι και να διατηρήσουμε καλή ομάδα, γιατί η ΕΟΚ θα πρέπει να καταλάβει ότι οι φουρνιές που ακολουθούν δεν έχουν Σπανούληδες, Διαμαντίδηδες και Παπαλουκάδες. Αυτό έχω δει, αυτό σας λέω.
Αντί επιλόγου θα γράψω κάτι για τον Αντετοκούνμπο. Το είπα στον Sport24 Radio 103.3 θα το γράψω και εδώ. Ουαί κι αλίμονο να καταφέρουμε να κάνουμε το παιδί αυτό… Μέσι. Να του “κρεμάσουν κουδούνια” δηλαδή για τις επιδόσεις του με την γαλανόλευκη.
Είχε όλη τη διάθεση να βοηθήσει, έκανε τα πάντα, αντιμετωπίστηκε περίεργα με αποκορύφωμα τα φάουλ που του σφύριζαν οι τσαρλατάνοι με τα μακριά παντελόνια σε αυτή την αναμέτρηση. Προσπάθησε να ευχαριστήσει τους πάντες. Τον κόσμο, τους προπονητές και πάνω απ’ όλα τους συμπαίκτες του.
Θα πρέπει να ηρεμήσουν και στην Ελλάδα και να καταλάβουν ότι επειδή είναι ο MVP στο ΝΒΑ δε σημαίνει ότι θα κερδίζουμε τους πάντες. Όλοι οι παίκτες το πάλεψαν και πιστέψτε με είδα αρκετούς σε άλλες ομάδες αδιάφορους. Αν έχω κάτι να γράψω είναι ότι δε χρειαζόταν να φτάσουμε στην τούρλα του Σαββάτου για να “δείρουμε” και να κυλιστούμε στο παρκέ. Θα μπορούσαμε να μη “κοιμόμασταν” με την Βραζιλία. Θα, θα, θα… Δε παίζεται με εικασίες ο αθλητισμός. Πήγαν περίπατο και οι θεωρίες συνωμοσίας.
“Την θέλουν την Ελλάδα λόγω Αντετοκούνμπο”. Το ακούγαμε και αυτό. Μα καλοί μου φίλοι, το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο και δε θα γίνει ποτέ. Γιατί στον “βασιλιά των αθλημάτων”, οι διαιτητές αυτοί που ήταν και είναι στο παγκόσμιο του μπάσκετ, θα ‘χαν σταλεί να καθαρίζουν καζάνια σε κουζίνα γκαζάδικου στη μέση του Ειρηνικού.
Το μπάσκετ δε ξέρει να προφυλάσσει τα προϊόντα του. Αδιαφορεί σε όλα τα επίπεδα για το ίδιο του το μέλλον. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η πάρτη τους. Εντελώς… Και θύματα όλων των παραγόντων σε όλα τα επίπεδα σε φορείς και σωματεία; Οι προπονητές και οι παίκτες…
SPORT24.GR
Facebook
Twitter
Instagram
YouTube
RSS